3. පරිච්ඡේදය

මට කල දවස ගෙවුණු සැටි - මගේ තනියට සිටියේ අකීකරු කළු කොල්ලාත් අවාසනාවන්ත ගැහෙන උණ රෝගයත් පමණිකි - ඇඳුම් ඉරී වැහැරී ගිය බැවින් රෙදි කඩකින් විලි වසා ගෙන කල දවස ගත කළ සැටි - පරංගින්ගෙන් ලැබුණු බෛබලයක් මහල්ලා මට විකුණූ සැටි මගේ එකම හිතවතා බෛබලය විය!


කල දවස ගෙවුණු සැටි !

      පියාගේ මරණයෙන් පසු මගේ තනි නොතනියට සිටියේ මීට පෙරද වරක් සඳහන් කල කළු කොල්ලා පමණකි.තුන් දවසකට වරක් මට තනි රැකීම සඳහා උණ රෝගය ද පැමිණියා ය.රෝගයෙන් නොපෙළුණු හැම දවසක ම මගේ දින චරියාවේ විශිෂ්ට ස්ථානයක් ගත්තේ පතපොත කියවීම, භාවනා කිරීම හා දෙවියන් යැදීම යි.කියවීමෙහි භාවනාවෙහි හා යාචිඤාවෙහි දැනට වැඩි ප්‍රීතියක් මට එකල තිබුණේ ය.කවර හෙයින් දයත් ?මට කළ හැකි, මට සැනසීම ලබා දිය හැකි, සෙසු කිසිවක් නොවූ බැවිනි.එසේ වුව ද මට කියවන්නට තිබුණේ මා මීට පෙර සඳහන් කළ පොත් දෙක පමණකි.මේ පොත් දෙක කොතරම් කියවූයෙම් ද යත් ?පොත් දෙක ම මට කට පාඩම් සිටියේ ය.දිවා භෝජනයෙන් පසු පොතක් අතට ගෙන වෙල් එලියට ගොස් එහි ගසක් මුල වාඩි වී සැන්දෑව වනතුරු එය කියවීමත්, කියවීම ඉක්බිති භාවනා කිරීමත් මගේ සිරිත විය.මේ සිරිත කඩ වූයේ උණ රෝගයෙන් ඔත්පල වූ දින වල පමණකි.ඒ දිනවල දී පොත් කියවනු - භාවනා කරනු තබා මගේ හිස ඔසවා ගෙන සිටින්නටවත්  ශක්තියක් හෝ සිහියක් නො වී ය.ජීවිතය මට බරක් වූ බැවින් දෙවියන් වහන්සේ දැන් දැන් මගේ මෙලොව ජීවිතය අවසන් කෙරෙත්වා යි කජු ගසක්1 යට සිට දෙවියන් යැදී එළිජා2 ලෙසින්, මමත් ජිවිතය තිත්ත වී යාතිකා කළෙමි.

{ 1. Juniper tree

   2. Elijah බෛබලයේ එන චරිතයකි. }

      මඳ කලෙකින්, දෙවියන් වහන්සේගේ අභිලාෂය වූ පරිද්දෙන්, දහසය මසකට පසු, මගේ උණ රෝගය අනුක්‍රමයෙන් සුව වී ගියේ ය.

      මා ලංකාද්වීපයේ ගතකළ සිරකරු ජීවිතය පිලිබඳ වාර්තාවක් මගේ මේ අතින් ග්‍රන්ථාරූඪ කර තැබීම මැනැවැයි සිතෙන බැවින්, මගේ කල දවස ගෙවුණු සැටි මෙතැන් පටන් විස්තර කරන්නෙම්. 

      මා සිංහලයන්ගේ සිරිත් විරිත්වලට හා ඇඳුම් පැළඳුම්වලට පුරුදු වූයේ කෙසේ දැයි පළමු කොට කියන්නෙමි.මා සිරභාරයට පත් වෙද් දී ඇඳ තිබුණු ඇඳුම් අනුක්‍රමයෙන් ඉරී වැහැරී ගියේ ය.(අලුත් ඇඳුම් මිල දී ගැනීමට මා අතෙහි වූ දෙයිතුවක් නැත) එහෙයින් මගේ විලි වසා ගැනීම මට ම ප්‍රෙහෙළිකාවක් වන තැනට කටයුතු යෙදින.මගේ හැම ඇඳුමකට ම වඩා කල් පැවතුනේ හිස්වැස්ම ය.උඩු කය වැසූ ඇඳුම් ද කලිසම් පමණ වැහැරී ගොස් නොතිබුණේ ය.මගේ කමිසයේ අත් ඉතා පළල් ඒවා වූ බැවින් කමිස අත් දෙක කඩා, එයින් කලිසමක් මසා ගන්නට පුරුදු වූයෙමි.පාවහන් හා මේස් සියල්ල ම ගෙවී නිම වී බොහෝ කල් ය.කමිස අත් දෙකින් සැදූ කලිසම යටි කයටත්, අත් නැති කමිසය උඩු කයටත් හැඳ, අබලන් නොවී තිබුණු හිස් වැස්ම හිසෙහි පැළඳ, දෙපයේ මේස් හෝ සපත්තු හෝ නැතිව පළමු කොට ළඟපාත ඇවිදින්නටත්, පසුව, ගමන් බිමන් යන්නටත් මම පුරුදු වූයෙමි.

      කාලාන්තරයකින් - ඔව්, මෙරටට පැමිණීමෙන් පසුව - මගේ හිසකෙස් නොකපන ලද බැවින් කෙස් වැවී හිණ දක්වා දික්ව වැවී තිබුණේ ය.දික්ව වැවුණු කේශ කලාපය හේතු කොට ගෙන මගේ පිට සම්පුර්ණයෙන් ම වැසි ගිය බැවින් උඩු කමිසයක් එතරම් අවශ්‍ය බවක් මට නොපෙනුණේ ය.එහෙයින් කමිසය කපා තවත් කලිසම් කොටයක් මසා ගෙන, උඩු කය සම්පුර්ණයෙන් ම නග්නව තබන්නට ඊළඟට උගත්තෙමි.කලිසම් කිළිටි වූ විට මා කෙළේ කුමක් ද? ජනයා නොගැවසුණු දියත්තක් ළඟට ගොස් ජලයට බැස කලිසම ගලවා එය සෝදා ගං ඉවුරේ එළා එය අව්වෙන් වියළි යන තුරු ස්නානය කිරීම ය.ස්නානය අවසාන වන්නා හා ම, ඇඳුම ද වියළි කෙළවර වූයෙන්, එය ඇඳ ගෙන මැදිරිය බලා ඒම මගේ සිරිත විය.කලක් මෙසේ යන එන විට, හිණෙහි හැඳි කලිසමත් දිරාපත් වන්නට පටන් ගත.අලුතින් අමුතුවෙන් ඇඳුමක් මසා ගන්නට මුදලකුත් අත මිට නැත.රජතුමන් විසින් සපයනු ලැබුවේ ආහාර පානාදිය පමණකි.විළි වසා ගත යුතු ය.ඒ සඳහා රෙදිපිළි ගත යුතුය.මම කල්පනා කළෙමි.දිගින් දිගටම කල්පනා කළෙමි.කල්පනා කොට මෙබඳු උපක්‍රමයකින් මුදල් සොයා ගන්නට සිතා ගතිමි.

      උදෑසනින් හෝ සැන්දෑවෙහි වෙල් යායට ගොස් කාහටත් නොදැනෙන සේ වී කරල් කඩා ඒවායින් කලිසම් සාක්කු දෙක පුරවා ගෙන මගේ මැදිරියට අවුත්, ඒවා එහි දමා නැවත නැවතත් කලිසම් සාක්කු පුරවා වී ගෙනවුත්, වී ගොඩක් රැස් කොට එය විකුණා රෙදි කඩක් ගන්නට මුදල් උපයා ගැනීම ය, මසිතෙහි පහළ වූ උපක්‍රමය.එහෙත් මෙය කරන්නට ගොස් ගොවියන් හට මා අසු වුවහොත් සොරකම් කිරීමේ චෝදනාවට වැරදි කරුවකු වී රාජ දණ්ඩනයට යටත් විය හැකි බව ඒත්තු යාමෙන් එම අදහස අත් හළෙමි.ඉක්බිති, එයට වැඩි සාධාරණ වූ සිතක් මසිතෙහි පහළ විය.එනම් හිස් වැසුම් ගොතා, එමඟින් මුදල් උපයා ගැනීම ය.

      මම හිස් වැසුම් ගොතන්නට පටන් ගතිමි.මා සතු හිස් වැස්ම1 සිංහලයන්ගේ චිත්තාරාධනය කිරීමෙහි සමත් විය.මේවා විකුණා උපයා ගත් මුදලින් මම රෙද්දක් මිළ දී ගෙන මේ රටේ වැසියන් අඳින්නාක් මෙන් එය අඳින්නට පුරුදු වූයෙමි.රෙද්දට බැසීම, මට මහත් වූ සහනයක් සේ පෙනිණි.හේ එසේම ය.මේ රටෙහි යන්තම් දුරක් යන්නට වුව ද ගං හෝ පසුකර යා යුතුයි.ගඟ දියෙහි බැස මේ ගංගා තරණය කිරීමේ දී ඇඳ සිටින වස්ත්‍රය කර වටක් ඔසොවා බොහෝ විට නග්නව ම ගමන් කළ යුතු වෙයි.එබඳු අවස්ථාවල දී කලිසම් ඇඳීමෙන් අත් වන්නේ අති මහත් කරදරයකි.එහෙයින් කලිසමේ සිට රෙද්දට බැස ගැනීමට සිදු වීම වෙස් වලා පැමිණි ආශීර්වාදයකැ යි සිතා ගතිමි!
{ 1. "රොබට් නොක්ස් හා ඔහුගේ සගයන් ගෙතුවේ යයි වාර්තා වී ඇති හිස් වැසුම් (කැප් තොප්පි) කෙබඳු ඒවා වී දැයි මම නොදනිමි.මේ කාලයේ හිස් වැසුම් දක්නට නැත." (ආනන්ද කේ කුමාරස්වාමි - Medieval Sinhalese Art) }

      පාවහන් නොමැතිව ඇවිදීම ඉතා දුෂ්කර කාර්‍යයකැයි ඔබට ඇතැම්විට සිතෙන්නට පුළුවන.එහෙත් එය එසේ නොවේ.පාවහන් නොමැතිව පිය නගන්නට පුරුදු වීමේ දී, මුල් අවදියේ ඇතැම් විට පාදයෙහි පීඩාවක් දැනෙන්නට පුළුවන.එහෙත් බර වැඩ කරන්නකුගේ අත්වල සම් අනුක්‍රමයෙන් රළු වන්නා සේ ම, පයින් ඇවිදින්නවුන්ගේ පාදයේ සම ද අනුක්‍රමයෙන් රළු බවට පත් වන්නේ ය.මෙසේ පාවහන් නොමැතිව ඇවිදින්නට පුරුදු වීමෙන් පසුව, සපත්තු විරහිතව සිටීම මට මහත් වූ පහසුවක් ලෙස දැනෙන්නට පෙනෙන්නට විය.පාවහන් නොමැතිව ඇවිදීමෙහි අනුසස් කීපයක්, මට දැනුණු  පරිද්දෙන් මෙසේ ය.සපත්තු ඇතිව දිග දුරක් ඇවිදීමෙන් පයැඟිලිවල කරගැට මතු වෙයි.කැපුම් ඉදිමුම් ඇති වෙයි.මඩ වගුරු සහිත තෙත් පොළොවේ ගමන් කිරීම, පාවහන් සහිතව ඉතා දුෂ්කර ය.සපත්තු නොමැතිව ඇවිදීමෙහි එක් අපහසුවක් පමණක් ඇත.එනම් යටි පතුලේ කටු ඇනීමයි.එසේ වුව ද ජනයා නිතර ගමන් කරන මාර්ගවල කටු නැත්තේ ය.ඇවිදීමෙන් ම රළු වූ යටි පතුල්වල සමෙහි කටුවක් ඇණුන ද, එයින් වැඩි පීඩාවක් රුදාවක් ඇති නොවෙයි.පහසුවෙන් ම කටුව ඉවතට ඇද දැමිය හැකි බැවිනි.

      මගේ අත්දැකීමෙන් මට දැනගන්නට ලැබුණු පරිද්දෙන්, ලෝකයේ (අති ශීත රටවල් හැරුණු විට) බොහෝ රටවල වැසියන් පාවහන් නොමැතිව නග්න වූ පාදයෙන් ඇවිදීම ප්‍රිය කරන්නේ ඔවුන්ගේ ස්වාභාවික අවශ්‍යතා අනුව ම විය යුතු ය.මා ලංකාවේ සිරකරු ජිවිතයෙන් මිදී, පලා ගොස්, ඕලන්දක්කාරයන් සමග වාසය කළ දින කීපය තුළ දී ඔවුන් මට පළඳින්නට කලිසම් කබා හා සපත්තු මේස් ප්‍රදානය කළ නමුත්, බල්ලෙකුට කර පටියක් ඇන්ද වූ කලෙක ලෙසින් - ඒවා මට නිකම් විහිළු සේ, කරදර සේ, පෙනෙන්නට පටන් ගත්තේ ය!

      එක් වරම පාවහන් නැතිව ගමන් කිරීම මට ද අපහසු කරුණක් විය.අනුක්‍රමයෙන් - ටිකෙන් ටික - පාවහන් විරහිතව ඇවිදීමට පුරුදු වූයෙමි.සෙසු සැම සත්වයෙකු මෙන් ම මිනිසා ද, ස්වාභාවික ඇඳුමෙන් විසුම් ගන්නා පරිද්දෙන් සර්වබලධාරීන් වහන්සේ විසින් මවන ලැදැයි මම කල්පනා කරමි.ලෝකයේ බොහෝ රටවල වාසය කරන මනුෂ්‍යයින් වෛවර්ණ මෝස්තරයේ ඇඳුම් අයිත්තම්වලින් තම තමන්ගේ ශරීර අලංකාර කරන්නේ ශීතය නිරාවරණය කර ගැනීමටත් වැඩියෙන් විලාසිතාවට ගරු කිරීමක්, ඇබ්බැහි වීමක් වශයෙනැයි සිතේ.ඇත්තක් ඇති සැටියෙන් ම කියතහොත්, මා ලංකාවේ දී අඳින්නට පුරුදු වූ ඉන්දියානු ඇඳුම මගේ ගතට සිතට හා සනීපයට ආශීර්වාදයක් වූ බව කිව යුතු ය.රෙද්දක් ඇඳ , පයෙහි පාවහන් නොදමා, උඩු කය තවත් සිහින් රෙද්දකින් වැසූ විට මේ ඉන්දියානු ඇඳුම සම්පුර්ණ වන්නේ ය."මම සුවපහසු දනවන සුන්දර ඇඳුමට" මම තව ද එක් අංගයක් එකතු කළෙමි.එනම් මේ රටේ ජාතික ලක්ෂණයක් බවට පත් වී ඇති, වියතක් පමණ දිගට වවනු ලබන රැවුලයි.මා ලංකාවේ සිර ජිවිතයක් ගත කළ මුළු කාලය මුළුල්ලේ ම මගේ ඇඳුම මෙය විය.මා සිර බරින් මිදී කොළඹ ඕලන්දක්කාරයින්ගේ ආරක්ෂාව යටතට පත් වූ ඉක්බිති, ඔවුන් මට නැවතත් යුරෝපීය ඇඳුම් ඇන්දවූයේ බලවත් පෙරැත්තෙන් හා මගේ ඉමහත් අකමැත්තෙන් බව මෙහි ලා පල කළ යුතු ය.

      කල් යත් යත්, මට 'සිල්ලර' 'තුනපහ' ආදිය හීන වන්නට වුවත් දෙවියන් හට ස්තෝත්‍ර වන්නට සහලෙන් නම් කිසි දිනෙක කිසි අඩුවක් නො වී ය.මුදල් ද හීන විය. එසේ වුව ද විනෝදයට මෙන් අමුතු බතක් කන්නට සිත දුන් අවස්ථාවල දී ඉහත සඳහන් කළ කළු කොල්ලාත් කැටිව, බිලිපිති ඇතිව ගං තෙරකට ගොස් මසුන් බිලී බා ප්‍රණීත භෝජනයක් පිළියෙළ කර ගැනීම මගේ සිරිත විය.

      එක් දවසක් මගේ කළු කොල්ලාත් කැටිව ගං තෙරක බිලී බාමින් සිටිය දී වයස්ගත මනුෂ්‍යයෙක් එහි පැමිණ කොල්ලා අමතා -

      "උඹලාගේ මහත්මයාට අකුරු කියවන්න පුළුවන්දැ?" යි ඇසී ය.

      "ඔව්!" යැයි මෙහෙකරුවා පිළිතුරු දුන් ඉක්බිති, මහල්ලා එසේ විමසුවේ ඇයි දැ ? යි මම කොල්ලාගෙන් ඇසීමි.මා ඇසූ පැනය මේ යැයි සිතින් සිතා ගත් මහලු මනුෂ්‍යයා මෙහෙකරු අමතා මෙසේ කීය :

      "පරංගින් කොළඹ කොටුව අත් හැර ගිය දවසේ මට ලැබුණා පොතක්.උඹලාගේ මහත්මයාට ඕනෑ නම් මා ඒ පොත විකුණන්නට කැමතියි!"
     
      මෙය ඇසූ මම, මහලු මනුෂ්‍යයා කැටිව ඔහුගේ නිවසට ගොස් පොත කුමක්දැයි බැලීම පිණිස එය ගංතෙරට ගෙන එන ලෙස කොල්ලාට නියම කළෙමි.එය කිසිඳු වැදගැම්මකට නැති පරංගි පොතක් විය හැකියයි සිතුණ ද මේ පොත බැලීමේ කුතුහලයක් මා තුළ පහළ විය.

      මීට ඉහතින් ද ඉංග්‍රීසි මනුෂ්‍යයන් අතර මෙහෙකාරකම් කර පුරුදු වූ කොල්ලා, ප්‍රථම දර්ශනයෙන් ම පොත හැඳින්නේ ය.

      "මහත්මයා ඒක බෛබලයක් - ඒක බෛබලයක් යැ!"යි මොර ගසමින් හෙතෙම මා සමීපයට දිව ගෙන ආවේ ය.මෙය ඇසීමෙන් මා තුළ ඇති වූ ප්‍රීතිය අසීමිත ය.මා ළඟ බෛබලයක් නොවී ය.මේ ජිවිතයේ දී යළිත් බෛබලයක් ලැබීමේ - බැලීමේ - ආශාව ද මා දුර ගසා බොහෝ කල් විය.එහෙයින් ප්‍රීතියෙන් පිනා ගිය මම බිලී පිත්ත පැත්තකට විසි කොට බෛබලය අතට ගතිමි.ගත් සැටියේ මා අතින් පෙරළුණේ බෛබලයේ දහසය වැනි පරිච්ඡේදය ය.එහි මා ඇස ගැසුණු ප්‍රථම ස්ථානය තිස් වැනි පද්‍යය ය.මේ පද්‍යයෙන් ශාන්ත පෝල් අමතා සිරකරුවෙක් මෙසේ අමතයි :

      "විමුක්තිය ලැබීමට මා කුමක් කළ යුතු ද?" මේ පැනයට ශාන්ත පෝල් ගෙන් මෙසේ පිළිතුරු ලැබිණ.

     "ජීසස් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ කෙරෙහි විශ්වාසය තබනු.එවිට ඔබටත් ඔබගේ නිවසටත් විමුක්තිය ලැබෙන්නේය."

      මෙම මහාර්ඝ ග්‍රන්ථ රත්නය දකින්නට ලැබීමෙන් මා තුළ ඇති වූ ප්‍රීතිය වර්ණනා විෂයාතික්‍රාන්ත ය.එහෙත් දෙවනුව මා තුළ මතු වූ හෘදය ශෝකය හා භීතිය සීමාතික්‍රාන්ත වූයේය.ප්‍රීතිය උදා වූයේ කෙදිනකවත් නොලැබිය හැකි අගනා වටිනා ග්‍රන්ථයක් දක්නට ලැබීමෙනි.ශෝකය හා භීතිය ඇති වූයේ එය මිල දී ගැනීමට තරම් වූ කාසි පනම් මා අත නැති බව මතක් වීමෙනි.

      මේ ලෝකයේ මා සතුව පැවැති එක ම ධනය, එක ම වස්තුව, බූදලය, එක ම එක පගෝදියක් විය."මේ පගෝදිය ගෙන මහල්ලා පොත දුන්නහොත් හොඳයි.නොදුන්නහොත්?"

      මා මෙසේ කල්පනා කළ නමුත් මගේ සේවකයා කල්පනා කෙළේ අන් ලෙසකිනි.මුදලින් කළ යුතු නොයෙක් කටයුතු මතු මත්තෙහි දී වැඩි වැඩියෙන් මතු විය හැකි බැවින් මා සතු එක ම පගෝදිය පොතක් සඳහා වියදම් කිරීම නුවණට නුහුරු බව පල කළ කළු කොල්ලා, එතරම් නොවටිනා දෙයක් දීමෙන් පොත ගත හැකි බව ම කියා සිටියේ ය.එහෙයින් මම ද ඔහුගේ අදහස අනුමත කොට සුළු මුදලකට පොත කේවෙල් කරන්නටත්, බැරිම වුවහොත් පගෝදිය හෝ ගෙවා පොත මිළ දී ගන්නටත් තීරණය කර ගතිමි.
     
      මෙසේ කල්පනා කරමින් සිටිය දී රෑ බෝ විය.එහෙයින් පොත මිළ දී ගැනීමට මගේ සේවකයා පසු දින උදෑසන සිය නිවසට එවන බව මහලු මිනිසාට පවසා අපි ගෙදරට පැමිණියෙමි.රාත්‍රී කාලයෙහි මට ගිය නින්දක් නැත.පොත ලබා ගත හැකි වේදෝ නොවේදෝ යන දෙගිඩියාවෙන් පසු වුණෙමි.දවස පහන් වූ වහා ම, පොත ගැනීමට එදා රෑ ඔහු විසින් ගොතන ලද හිස් වැස්මකුත් ඇතිව මම සේවකයා පිටත් කළෙමි.බලාපොරොත්තුව ඉටු විය.හිස්වැස්ම ගෙන ඒ වෙනුවට බෛබලය දෙන්නට මහලු මනුෂ්‍යයා කැමැති විය.පගෝදිය බේරුණි.මගේ ප්‍රීතිය ඉතිරිණි.

{ 1.Pagoda. රත්රනින් නිමවූ ඉන්දියානු කාසියකි.එවකට ලක්දිව භාවිතා විය. }

     අත්පත් කර ගන්නට ලැබුණු මෙම හස්තසාර වස්තුවෙන් මා තුළ ඇති වූ ආනන්දය ඉමහත් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු ද? ජන්ම භූමියෙන් සැතැපුම් දහස් ගණනක් දුරු වූ, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ධර්මය ගැන හෝ වේවයි නාමය ගැන හෝ වේවයි අන්ශුමාත්‍ර වශයෙන්වත් අසා නැති, ඉන්ග්‍රීසි මනුෂ්‍යයකු දෑසට දැක නැති ජනතාවකගෙන් සැදුම් ගත් පරසමුද්‍රගත දූපතක සිරකරුවකු බවට පත් වී සිටින මා වැන්නකුට, මගේ ජන්ම භාෂාවෙන් ම ලියන ලද, මා සකල ලෝකයේ පරමෝත්තම ග්‍රන්ථය හැටියට අභිවාදන පවත්වන බෛබලයක් ලැබීම කොතරම් ප්‍රීතියක් ද? කොතරම් අස්වැසිල්ලක් ද? මේ පොත වූකලී, අසරණ වූ අනාථ වූ මා දෙස බලා, මා කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් දෙවියන් වහන්සේ විසින් ම මා වෙත එවන ලද දේවදත්ත පරිත්‍යාගයකැයි ඒත්තු ගතිමි.ත්පත් කර ගන්නට ලැබුණු මෙම හස්තසාර වස්තුවෙන් මා තුළ ඇති වූ ආනන්දය ඉමහත් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු ද? ජන්ම භූමියෙන් සැතැපුම් දහස් ගණනක් දුරු වූ, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ධර්මය ගැන හෝ වේවයි නාමය ගැන හෝ වේවයි අන්ශුමාත්‍ර වශයෙන්වත් අසා නැති, ඉංග්‍රීසි මනුෂ්‍යයකු දෑසට දැක නැති ජනතාවකගෙන් සැදුම් ගත් පරසමුද්‍රගත දූපතක සිරකරුවකු බවට පත් වී සිටින මා වැන්නකුට, මගේ ජන්ම භාෂාවෙන් ම ලියන ලද, මා සකල ලෝකයේ පරමෝත්තම ග්‍රන්ථය හැටියට අභිවාදන පවත්වන බෛබලයක් ලැබීම කොතරම් ප්‍රීතියක් ද? කොතරම් අස්වැසිල්ලක් ද? මේ පොත වූකලී, අසරණ වූ අනාථ වූ මා දෙස බලා, මා කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් දෙවියන් වහන්සේ විසින් ම මා වෙත එවන ලද දේවදත්ත පරිත්‍යාගයකැයි ඒත්තු ගතිමි.